Πηγή: Lifo
Τεράστιες μάζες πλαστικών στους ωκεανούς παρέχουν τεχνητό οικοσύστημα για τα κατά τα άλλα παράκτια θαλάσσια είδη, σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Nature Communications. Οι επιστήμονες της έρευνας, μετά από παρατήρηση πλαστικών μπουκαλιών, παλιών οδοντόβουρτσων, διχτυών και λογής σκουπιδιών, δεν αποκλείουν την πιθανότητα καλύτερης προσαρμογής θαλάσσιων ειδών στα πλαστικά.
Πριν από μία δεκαετία πριν, οι ερευνητές πίστευαν πως οι παράκτιοι οργανισμοί που εξελίχθηκαν για να ζουν κατά μήκος των προστατευμένων ακτών, δεν μπορούσαν να επιβιώσουν στο αφιλόξενο περιβάλλον του ανοιχτού ωκεανού. Ωστόσο, το τσουνάμι του 2011 στην Ιαπωνία, κατά το οποίο απομακρύνθηκαν περί τα 300 είδη θαλάσσιας ζωής από τις ακτές πάνω σε επιπλέοντα πλαστικά, διέψευσε την αντίληψη αυτή. Πλέον, οι ερευνητές έχουν επινοήσει ένα νέο όρο για τους «περιπλανόμενους» αυτούς οργανισμούς: Οι «νεοπελάγιες κοινότητες» αναφέρονται σε αποικίες ανεμώνων, αστερίες, γαρίδες, βαλανόστρακα και λογής ανάλογα είδη που ευημερούν πάνω σε συγκεντρώσεις πλαστικών και ξεβράζονται όπου τους πάει το ρεύμα.
Η εξέλιξη αυτή ίσως ακούγεται καλή, αλλά δεν είναι, εξηγεί ο Χουάν Χοσέ Αλάβα, ειδικός στη θαλάσσια οικοτοξολογία στο πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας. Πέραν του ότι μεταφέρουν είδη σε περιβάλλοντα όπου δεν ανήκουν και μέσω των οποίων μπορούν να εξελιχθούν σε χωροκατακτητικά και καταστροφικά, οι νεοπελάγιες κοινότητες «είναι πρακτικά μια οικολογική παγίδα» λέει ο Αλάβα.
Κι αυτό επειδή η πυκνότητα πλαστικών στους ωκεανούς (οι επιστήμονες εκτιμούν πως έως το 2040 θα έχουν συλλεχθεί πάνω από 600 εκατ. τόνοι πλαστικών σκουπιδιών από τους ωκεανούς) οδηγεί στη δημιουργία μόνιμων πλωτών δομών, «εποικισμένων» από μικροοργανισμούς που προσελκύουν μεγαλύτερους θηρευτές στην τροφική αλυσίδα, όπως ψάρια, χελώνες και θαλάσσια θηλαστικά. Όταν αυτά μπουν στις δομές αυτές σκουπιδιών αναζητώντας τροφή, παγιδεύονται και πεθαίνουν.