Πηγή: Απόσπασμα από τη συνέντευξη των Social Waste στη Lavart

Ελένη Σινάκου (Lavart): Σκουριές, Άγραφα… οι νέοι ανεμόμυλοι του Δον Κιχώτη. Εν μέσω καραντίνας κατατέθηκε το νέο περιβαλλοντικό νομοσχέδιο στη Βουλή, με το οποίο ανοίγει ο δρόμος για εξορύξεις και λατομεία. Πόσο εύκολο είναι να κερδηθεί αυτή η μάχη στα πλαίσια της “Πράσινης Ανάπτυξης”;

Social Waste: Όλη η κουβέντα για την πράσινη ανάπτυξη είναι μια χίμαιρα. Ας ξεκινήσουμε από το τι είναι “ανάπτυξη”. Αφηρημένος όρος που στη δυτική καπιταλιστική λογική ουσιαστικά σημαίνει: αύξηση του ΑΕΠ. Και πώς αυξάνεται το ΑΕΠ; Παράγοντας περισσότερο, καταναλώνοντας περισσότερο, πουλώντας περισσότερο. Πόση εκμετάλλευση κρύβεται πίσω από την αύξηση του ΑΕΠ; Πόση καταστροφή περιβαλλοντική; Επίσης η αύξηση του ΑΕΠ μοιράζεται ισότιμα;

Και τελευταίο ερώτημα: Είναι δυνατόν να πιστεύεις ότι σε ένα πεπερασμένο πλανήτη εσύ θα τον εκμεταλλεύεσαι απεριόριστα, χωρίς συνέπειες; Και έρχεται η υπόσχεση της πράσινης ανάπτυξης να σου πει ότι “μη φοβάσαι, συνέχισε με τον ίδιο τρόπο ζωής και κατανάλωσης, και εμείς βρήκαμε τη λύση, θα εκμεταλλευτούμε και τον αέρα και τον ήλιο, μετά το έδαφος και το υπέδαφος που το εξαντλήσαμε και δεν τρέχει κάστανο”. Μετά θα ‘ρθει και η υπόσχεση των άλλων πλανητών ίσως, αφού καταστρέψουμε εντελώς αυτόν εδώ.

Το πρόβλημα είναι ο τρόπος ζωής μας, όσο θα καταναλώνουμε με αυτούς τους ρυθμούς οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή του πλανήτη. Και δε μας σώζουν ούτε ανεμογεννήτριες ούτε χωράφια φυτεμένα με φωτοβολταϊκούς καθρέφτες. Είναι δομικό το ζήτημα.

…Για τα φράγκα είναι στημένη η συνέργεια
πράσινα είναι τα βουνά όχι η ενέργεια
κι είναι η μόνη μας ελπίδα η παράνομη
εσύ, ο ζέφυρος, ο λίβας, κι οι άλλοι άνεμοι…
Βοριάς και Λίβας – Social Waste