Πηγή: Απόσπασμα από το άρθρο Οι πολλαπλές αποχρώσεις του πράσινου, του Γιώργου Κωστάκου

(…) Οι τρέχουσες επίσημες εξαγγελίες, όμως, υπολείπονται πολύ των όσων χρειάζεται να γίνουν για να λάβει σάρκα και οστά η αναγκαία αλλαγή οικονομικού και οργανωτικού μοντέλου καθώς και νοοτροπίας. Είναι σαφές ότι η τάση για αύξηση των οικονομικών δεικτών και των κερδών των μεγάλων εταιρειών συνεχίζεται ακάθεκτη. Απλώς αντικαθίσταται το χτίσιμο σταθμών ηλεκτροπαραγωγής που καίνε άνθρακα με γιγάντιες ανεμογεννήτριες που τοποθετούνται σε κάθε βουνοκορφή, ανοίγοντας δρόμους και ισοπεδώνοντας εκτάσεις ακόμη και σε προστατευόμενες περιοχές φυσικού κάλλους και πλούσιας βιοποικιλότητας, ακόμη και πάνω από το ποσοστό αιολικής ενέργειας που προβλέπεται για το ενεργειακό μείγμα.

Δεν ευνοούνται οι ενεργειακές κοινότητες, που θα έδιναν τη δυνατότητα στους κατοίκους περιοχών να συνεταιριστούν και να γίνουν ενεργειακά αυτάρκεις, ή και να έχουν εισόδημα από την παραγωγή της ενέργειας που πλεονάζει των αναγκών τους, με το συνδυασμό διάφορων πηγών ανανεώσιμης ενέργειας ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες της κάθε περιοχής, καταπολεμώντας έτσι και την ενεργειακή φτώχεια.

Δεν προωθούνται έργα προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή των τοπικών κοινωνιών, πιθανότατα γιατί διανοίξεις χειμάρρων και άλλα αντιπλημμυρικά έργα δεν έχουν τους μεγάλους προϋπολογισμούς που ζητούν οι μεγάλες επιχειρήσεις. Και δεν αρχίζει βέβαια η δύσκολη συζήτηση για τη δημιουργία πράσινων νησίδων στις πόλεις, ώστε να μειωθούν σε υποφερτά όρια οι θερμοκρασίες το καλοκαίρι, ακόμα και με την απαλλοτρίωση και γκρέμισμα εγκαταλελειμμένων κτιρίων και εγκαταστάσεων, ιδιαίτερα στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.

Στην ουσία, λοιπόν, πολλά από τα εξαγγελλόμενα μέτρα είναι «τα ίδια Παντελάκι μου…», απλώς με πράσινο επίχρισμα. Μπορεί έτσι να δημιουργηθεί μια πρόσκαιρη αύξηση της επιχειρηματικής και κατασκευαστικής δραστηριότητας, αλλά μακροπρόθεσμα δεν αλλάζουν πολλά. Θα είναι βέβαια σημαντικό να υπάρξει μετάβαση σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Χωρίς, όμως, συστηματικό προγραμματισμό μείωσης της ζήτησης μέσω καλύτερης απόδοσης κτιρίων και συσκευών και προώθησης καλών πρακτικών στη ζωή και τις μετακινήσεις μας δεν θα μπορέσει να επιτευχθεί η πολυπόθητη απαλλαγή από τα ορυκτά καύσιμα και ο μηδενισμός του ανθρακικού αποτυπώματος μέχρι το 2050. (…)